Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Επιστολη κας Mαρίας Μαρσέλου-Μαρκαντώνη Λυκειάρχης Λυκείου Ύδρας - και μια απάντηση σε δημοσίευμα της τοπικής Εφημερίδας "ΚΑΛΑΥΡΙΑ" του Δημήτρη Δάβη


πηγή: ΜΠΟΥΡΛΟΤΙΕΡΗΣ

Περίμενα υπομονετικά να περάσουν οι πανελλαδικές εξετάσεις για να μιλήσω, γιατί πάνω από όλα είμαι εκπαιδευτικός και ήθελα να μην μπουν τα παιδιά σε μια διαδικασία που μόνο κακό θα τους προξενούσε παραμονές των πανελληνίων εξετάσεων.
Ανέχθηκα να με κατηγορούν, έμμεσα ή άμεσα, διάφοροι κύριοι και κυρίες που ποτέ δεν προσφέρανε τίποτα στην ανόρθωση της δημόσιας παιδείας του νησιού μας.
Ανέχθηκα πιο πριν, παραμονές εκλογών, να βρίζομαι και εγώ και η οικογένεια μου από γνωστούς συκοφάντες, πάντα ανυπόγραφα, σε διάφορα μπλοκς στο διαδίκτυο.
Αρκετά όμως! Όλα τα πράγματα έχουν όρια, όπως και η πολιτική ανθρωποφαγία. Γιατί περί αυτού πρόκειται.
Ενοχλήθηκαν κάποιοι γιατί εναντιωθήκαμε, χρόνια τώρα, στην θέλησή τους. Συμμάχησαν και με ΝΕΑ ΦΡΟΥΤΑ τώρα.
Ναι, ενημέρωσα τους γονείς και θα συνεχίσω να το κάνω, ώστε να μην φοβούνται, να παραδεχτούν ότι το παιδί τους μπορεί να έχει μαθησιακές δυσκολίες στην απόδοση του στο σχολείο, γιατί έχει ΔΥΣΛΕΞΙΑ (δυσανορθογραφία-δυσαναγνωσία-δυσαριθμία), διάσπαση προσοχής-υπερκινητικότητα. Αυτά τα παιδιά πρέπει να εξετάζονται προφορικά και το δικαιούνται σύμφωνα με το νόμο του κράτους. Θα πρέπει όμως αυτό να πιστοποιηθεί από ειδικά παιδοψυχιατρικά κέντρα.
Η ΔΥΣΛΕΞΙΑ δεν είναι αρρώστια που πρέπει να την κρύβουμε, ούτε νοητική καθυστέρηση. Αντίθετα πολλά από τα παιδιά αυτά έχουν εξαιρετικές ικανότητες, που δεν μπορούν μέσα στα καθορισμένα πλαίσια της σχολικής διαδικασίας να φανούν.
Υπήρχαν γονείς που όταν τους μιλούσαμε για δυσλεξία έβαζαν τα κλάματα, νομίζοντας ότι τους λέγαμε για κάποια βαριά αρρώστια και δεν ήθελαν να εξετάσουν τα παιδιά τους.
Όταν αποφάσιζαν να τα πάνε ζητούσαν από το σχολείο να τους πει που. Στο Πειραιά δυο δυνατότητες υπήρχαν ή στο ΜΙΧΑΛΙΝΕΙΟ για παιδιά μέχρι 16 ετών ή στο ΚΕΔΔΥ του Πειραιά για μεγαλύτερες ηλικίες έως 25 ετών.
Δεν είμαι ειδική ούτε εγώ ούτε οι εκπαιδευτικοι του σχολείου, ούτε βέβαια βγάζουμε εμείς τις γνωματεύσεις,όπως υπονόησαν μερικοί, οι γονείς απευθύνονται στα ειδικά κέντρα, τα οποία έχουν οριστεί από την πολιτεία.
Καταδικάσαμε γενιές παιδιών, επειδή δεν ήταν καλλιγράφοι, επειδή δεν μπορούσαν να διαβάσουν καλά, επειδή δεν ήξεραν ορθογραφία. Παιδιά που προσπαθούσαν και αγωνίζονταν και δεν κατάφερναν να αποδώσουν. Έχω δει τέτοια παιδιά να ανθίζουν μόλις τα απελευθερώνεις από τα παραπάνω. Γιατί τα παιδιά αυτά έχουν αναγνωρισμένη μαθησιακή δυσκολία και πολλά από αυτά πολλές δυνατότητες.
Λυπάμαι γιατί στην γενικότερη ανθρωποφαγία που δεχόμαστε ως οικογένεια μπήκε και το παιδί μου. Εξετάστηκε και διαπιστώθηκε ότι έχει δυσλεξία. Είχε χρόνια ολόκληρα ταλαιπωρηθεί, γιατί εγώ χρόνια αρνιόμουν να το αποδεχτώ, παρότι πολλοί καθηγητές του, με πρώτο τον κύριο Τζαβάρα, που τον ευχαριστώ,μου το είχαν επισημάνει. Λειτούργησα και εγώ ως μαμά που δεν ήθελε να το παραδεχθεί.
Αυτό το λάθος δεν θέλω να το κάνουν και άλλοι γονείς, γι’ αυτό πολλές φορές καλέσαμε ειδικούς στην Ύδρα για να ενημερώσουν τους γονείς για τέτοιου είδους θέματα. Αυτό πολλούς τους ελευθέρωσε να εξετάσουν τα παιδιά τους.
Τι σημαίνουν τα ποσοστά που αναφέρουν διάφοροι? Μήπως σημαίνουν άγνοια και από τους γονείς και από τους εκπαιδευτικούς?
Τελειώνοντας σας ενημερώνω ότι πολλά παιδιά στην Ύδρα έχουν εξεταστεί και έχουν δυσλεξία από το δημοτικό έως το Λύκειο. Γνωρίζω ότι την τελευταία πενταετία λειτουργεί τμήμα ειδικό στο 1ο δημοτικό σχολείο που έχει προσφέρει μεγάλη βοήθεια με εξατομικευμένη διδασκαλία στα παιδιά που παρουσιάζουν μαθησιακές δυσκολίες. Δυστυχώς λόγω της γενικότερης οικονομικής καταστάσης δεν τοποθετήθηκε φέτος εκ/κός ειδικής αγωγής.
Κύριοι και κυρίες, στην ζωή έχω δεχτεί πολύ λάσπη αλλά δεν φοβάμαι, την πετάνε αλλά δεν κολλά πάνω μου, επιστρέφεται με ταχύτητα σ’ αυτόν που την εκτοξεύει. Προκαλώ τον καθένα να το ψάξει και αυτό το θέμα. Έχω όμως την υποχρέωση να προστατεύσω την οικογένειά μου, την δουλειά μου, τον εαυτό μου με όποιον τρόπο κρίνω προσφορότερο.
Στην εκπαίδευση έχω καταθέσει την ψυχή μου και όσο ζω και υπάρχω θα εξακολουθώ να το κάνω, γιατί είναι η ζωή μου.

Mαρία Μαρσέλου-Μαρκαντώνη 
Λυκειάρχης Λυκείου Ύδρας




Και μια απάντηση σε δημοσίευμα της τοπικής Εφημερίδας "ΚΑΛΑΥΡΙΑ"
του Δημήτρη  Δάβη


Καλημέρα κ. Κυριακόπουλε.


Θέλω να αναφερθώ ,εν συντομία, στο άρθρο « Δυσλεκτικά τα καημένα » του φύλλου της 15.05.2012.
Καλό είναι ο συντάκτης κ. Τ.Λ. πριν αρχίσει τις καταδίκες , να ερευνήσει  το πώς λειτουργεί και τι έχει καταφέρει η κ. Μαρσέλλου τόσα χρόνια στο λύκειο Ύδρας , όπως και την υπόθεση                  « Δυσλεξία » που είναι σαφές πως αγνοεί.
Η εκκλησία της Ύδρας βράβευσε και φέτος , όπως σταθερά τα τελευταία χρόνια βραβεύει όλα τα Υδραιόπουλα  που εισέρχονται σε ΑΕΙ και  ΤΕΙ χωρίς καμία διάκριση.
Ο  « μεγάλος  ντόρος » που έγινε στο δημοτικό συμβούλιο για την φετινή αναστολή λειτουργίας του εξεταστικού κέντρου Ύδρας ήταν μια τρικυμία σε έναφλυτζάνι τσάϊ  όπως έδειξε η απλούστατη λύση που δόθηκε. Τέλος
Για το σχόλιο σχετικά με την μαθήτρια Καλαφάτη « ορφανούλα ,η σκράπα, από μητέρα » , ο συντάκτης αγγίζει τα όρια της αναλγησίας  ( της γαϊδουριάς  θα έλεγε ο λαός ) , αφού σχολιάζει τις προσωπικές στιγμές της εν λόγω μαθήτριας , έχοντας προφανώς άγνοια του τι βίωσε και πως ένοιωθε το παιδί αυτό από τα 4 μέχρι τα 9 χρόνια του που η εξαιρετική μητέρα του ταλαιπωρούνταν από την ασθένειά της. Όσο για το σκράπα ας αφήσουμε τους αρμόδιους να κρίνουν. 
Εύχομαι καλή δύναμη για την συνέχεια.

Δημήτρης  Δάβης 
Εκπαιδευτικός συνεργάτης ΑΕΝ ΥΔΡΑΣ
6973200127